بررسی مولکولی اینتگرونهای کلاس 1 و 2 در برخی از باکتریهای بیماری زا با مقاومت چندگانه دارویی

انتشار ژن های مقاومت به آنتی بیوتیک در بین سویه های باکتریایی چالشی است که در بیماری های عفونی رو به افزایش است. بسیاری از ژن های مقاومت به آنتی بیوتیک روی پلاسمید ها و همچنین روی ترانسپوزون ها قرار دارد و این ویژگی، انتقال آنها را بین سویه های باکتریایی توانا می سازد. در سالهای اخیر، سومین مکانیسم انتشار ژن های مقاومت یعنی اینتگرون کشف شد. اینتگرون باعث ورود ژن های مقاومت از طریق نوترکیبی در جایگاه خاص می گردد. اینتگرون ها یا بخشی از تراسپوزون خانواده tn21 بوده و یا به طور مستقل در چندین گروه از پلاسمید های وسیع الطیف از لحاظ میزبان، قرار دارند. اینتگرون ها دارای دو بخش محافظت شده می باشند که توسط یک منطقه متغیر حاوی ژن های مقاوم به آنتی بیوتیک یا کاست های ژنی با عملکرد نامشخص جدا می شوند. علاوه بر اینتگرون ها، بتالاکتامازهای وسیع الطیف(esbls) نیز یکی از مهمترین مکانیسم های مقاومت هستند. ژن های کد کننده esbl معمولاً روی پلاسمید های کانژوگاتیو قرار می گیرند، اگر چه بسیاری از ژن های esbl که اخیراً توصیف شده اند، غالباً داخل ساختار های شبه اینتگرون قرار می گیرند. هدف از مطالعه حاضر بررسی الگو های مقاومت به آنتی بیوتیک و فراوانی اینتگرون کلاس 1 در بین جدایه های e. coli با مقاومت چندگانه دارویی می باشد که از ناحیه شمال ایران از بیماران مبتلا به عفونت ادراری جداسازی شده اند. آزمون حساسیت به آنتی بیوتیک با استفاده از روش استاندارد انتشار از دیسک انجام گرفت. ژن اینتگراز (int-1) و کاست های ژنی با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز (pcr) تکثیر گردید. اندازه کاست های ژنی قرار گرفته در اینتگرون کلاس 1 از 1000-250 جفت باز بود. بیشترین منطقه متغیر از اینتگرون های کلاس 1 نیز 500 جفت باز بود. شیوع بالای کاست های ژنی حامل اینتگرون کلاس 1 تأیید می کند که کاست های ژنی ضد میکروبی به واسطه اینتگرون در الگوی مقاومت e. coli حائز اهمیت می باشد. در نتیجه گیری، این نتایج نشان می دهد که اینتگرون های کلاس 1 در بین جدایه های e. coli در ناحیه شمال ایران انتشار وسیعی دارند. تحقیقات بیشتری برای آشکار کردن دیگر کاست های ژنی نیاز است.